زین ساز بم و زیر توقع چه خروشد

از گاو فلک صبح مگر شیر بدوشد

آربش کر و فر دونان همه پوچ ست

زان پوست مجو مغز که از آبله جوشد

تحقیق ز تمثال چه گل دسته نماید

حیف است کسی در طلب آینه کوشد

جز جبههٔ ما کز تری آرد عرقی چند

کس آب ز سرچشمهٔ خورشید ننوشد

درکیسهٔ ما مایه خیال است درم نیست

دریا گهر راز به ماهی چه فروشد

یک گوش تهی نیست ز افسون تغافل

حرفی که توان گفت مگر پنبه نیوشد

بیدل به حیا چاره افلاس توان کرد

عریانی اگر جامه ندارد مژه پوشد